Нечаканую знаходку размясціў гісторык Дзяніс Лісейчыкаў у сваім фэйсбуку. На думку спецыялістаў, простыя запісы пра тое, хто каму і па чым купляў алкаголь, вельмі дапамогуць у вывучэнні гісторыі беларускай мовы.
Што гэта за дакумент такі?
Як піша Дзяніс Лісейчыкаў, гэта фрагмент богаслужэбнай кнігі, на старонках якой захаваўся маленькі летапіс выдаткаў на алкаголь.
«Мова Гомельшчыны 1790-х гг. Паміж Насовічамі і Старымі Дзятлавічамі над Сожам. Часам недастатковая пісьменнасць прыносіць карысць – тады можна пачуць не кніжныя словы і выразы, а пабытовыя», – піша гісторык.
Вось што пра выдаткі на алкаголь пісаў мясцовы святар
«А в 1794м годе в есене арендару жіду Шліоме за майстра Яна Маевскаго, парехріста, которой звоніцу работал, то за его уплатыл за напоі 6 р. 30 коп.»
«Августа 24 дня в суботу як сено скідалі в Закаблуцкой, тогда [взял] кварт 6, а в неделю еще взял кварты 4».
«Купленно мною в Гомле на Міхайла віна церковнаго і воцту с лішком фляшку, за которую уплаченно 60 коп. А на Сірной Неделі в Добранкі на віно 30 коп. А в Скітку віна за 10 коп.»
А чаму гэты запіс такі важны для беларускай мовы?
Як піша мовазнаўца Вінцук Вячорка пад допісам у фэйсбуку, фрагмент можа быць адным з важных доказаў таго, што не было значнага храналагічнага перапынку ў пісьмовым ужыванні беларускай мовы паміж XVII–XVIII (калі нашу мову вывелі з афіцыйнага ўжытку ў Рэчы Паспалітай) i XIX ст.
Фота: Дзяніс Лісейчыкаў.
