CityDog.io узнал у беларусов, которые просят справки об инфекциях, зачем они это делают и насколько вообще это норма в Беларуси.
Никита (32): «Справка нужна, чтобы сохранить здоровье в полигамных отношениях»
– Я начал просить справки, когда вступил в полигамные отношения. В кабинете у психолога мы с партнершей подписали условный «пакт», что будем просить медицинскую выписку у всех, с кем у нас потенциально может быть секс. Так спокойнее не только нам обоим, но и всей нашей большой «семье».
За последний год у меня не было секса с неадекватными людьми. Каждый раз, когда я или партнерша спрашивали о справках, все реагировали нормально. Самые просвещенные сами сдают анализы минимум раз в полгода, максимум (идеально) – после каждого нового партнера. Именно поэтому я ни разу не сталкивался с негативной реакцией на подобную просьбу.
Сами мы сдаем анализы с каждым новым партнером. Чаще нет потребности.
Коля (20): «Просить справку о здоровье должно стать нормой»
– Мне кажется абсолютно логичным просить справку об инфекциях у потенциального полового партнера. Мне не хочется случайно заразиться, а затем долго лечиться и отдавать врачам все свои деньги. У меня уже был подобный опыт, и мне это не понравилось.
Лет в 14 на одном из профилактических приемов у уролога у меня обнаружили проблемы по половой части. Я мучился с ними несколько лет, пока окончательно не вылечился. Врачи до сих пор не до конца понимают, что это было. Рисковать своим здоровьем снова я не готов.
Никто из предыдущих партнеров никогда не реагировал негативно. Для меня всегда неловко говорить на эту тему, но все прекрасно понимали важность запроса и всегда шли навстречу.
Аляксандра (28): «Калі б у партнёра былі нейкія палавыя захворванні, то я сто разоў падумала б, ці трэба мне быць з такім чалавекам»
– У першы раз я папрасіла даведку, калі задумалася, што хачу класных адносін. Яны не могуць быць пабудаваны па прынцыпе «авось і так сыдзе», таму для мяне даведка была важным пунктам. Хлопец адрэагаваў пазітыўна, з павагай. Праз пэўны час і я, і ён паказалі адзін аднаму заключэнне ад дактароў.
Напэўна, тут быў уплыў сэкс-эд-блогаў. Але ў мяне таксама была свядомасць таго, што прасіць даведку пра інфекцыі і дбаць пра сваё здароўе – адэкватная рэч. За здароўем, а ў эміграцыі асабліва, трэба сачыць.
Рада, што ў мяне не было выпадкаў, калі ў партнёра былі нейкія палавыя захворванні. Аднак калі б я пра іх даведалася, то сто разоў падумала б, ці трэба мне быць з такім чалавекам. Калі ён пра свой стан не дбае, то што будзе з маім?
Мне здаецца, што паміж людзьмі ў стасунках трэба выбудоўваць межы. Тады ў свеце будзе больш шчаслівых і здаровых людзей. Перад сексам павінна быць камунікацыя. Я з сяла, а там пра гэта не прынята размаўляць. Там працуе іншая схема: калі ты ўсміхаешся хлопцу або згаджаешся на шпацыр, то разумеецца, што ты аўтаматычна ўжо аддалася гарэзліваму мачa. Разумею, што так быць не павінна.
Маргарыта (24): «Даведка – гэта паказчык добрага стаўлення да мяне»
– Аднойчы ў аднаго з маіх палавых партнёраў знайшлі папілома-вірус. Гэта не страшная хвароба, якая ёсць амаль ва ўсіх людзей. Але я ўсё роўна вельмі спужалася і пачала думаць, што сексуальнае жыццё можа быць сапраўды небяспечным.
Плюс калі справа даходзіць да аральнага сексу, звычайна ніхто мінет з прэзерватывам не робіць. Я неяк спрабавала: такое адчуванне, быццам ты спрабуеш з’есці гумовыя боты. Гэта ніводнаму з бакоў не прыемна. Таму для мяне лепей і прасцей знайсці партнёра з даведкай, з якім я буду адчуваць бяспеку і не хвалявацца ў працэсе.
Яшчэ адзін пункт – кошт лячэння. Танней будзе адзін раз папрасіць даведку, чым потым збіраць вялізныя сумы, каб вылечыцца. Гэта неразумныя траты, асабліва калі ты эмігрантка.
Амаль ніхто не адмаўляўся прынесці даведку. Быў адзін хлопец, які сказаў, што ён не будзе яе рабіць, і запэўніў мяне, што ён і так здаровы. Тады мы дамовіліся, што секс у нас будзе, але вельмі асцярожны: ён будзе кранацца рукамі толькі сваіх геніталій, я таксама толькі сваіх, абавязкова прысутнічаў прэзерватыў. Не скажу, што гэта кепскі досвед, але ён усё роўна ніколі не параўнаецца з бяспечным і дынамічным сексам.
Астатнія партнёры заўсёды разумелі, чаму важна прыносіць даведку. Многія і самі ходзяць па дактарах, каб здаць аналізы. Тыя, хто так не робіць рэгулярна, усё роўна ніколі не рэагавалі на просьбу дрэнна.
Калі б я даведалася пра хваробу партнёра, напэўна, адразу не панікавала б. Як чалавек, які аднойчы пражыў каросту, прусакоў і вошаў, я разумею, што гэта можа быць ніяк не звязана з чысцінёй чалавека. Інфекцыі я ўспрымаю як паразітаў, ад якіх часам немагчыма схавацца. Калі ты карыстаешся грамадскім транспартам, ёсць верагоднасць захварэць на грып. Калі ты вядзеш актыўнае палавое жыццё, ёсць верагоднасць падхапіць палавую хваробу. Гэта нармальна.
У любым выпадку даведка для мяне – гэта паказчык добрага стаўлення да мяне. Калі чалавек адмаўляецца яе прадстаўляць, значыць, ён недастаткова паважае мяне і мае межы. Даведка – своеасаблівы тэст, які дапамагае на ранніх этапах зразумець, як у далейшым да цябе будзе ставіцца партнёр.
Лізавета (24): «Самая вялікая праблема ў даведках пра інфекцыі ў тым, што яны каштуюць грошай»
– Дзве мае лепшыя сяброўкі вучыліся на медыцынскім факультэце і даволі моцна ўплывалі на мае меркаванні датычна розных хвароб. Спачатку мне было неяк няёмка прасіць даведкі, але сяброўкі працягвалі казаць пра важнасць аналізаў, і паступова я ўсё ж пачала іх прасіць.
Цяпер я жыву ў Грузіі. Тут усе нармальна рэагуюць на просьбу пра даведку. Часам узнікаюць пытанні наконт кошту аналізаў, але можна знайсці спецыяльныя арганізацыі, дзе можна ўсё зрабіць бясплатна. Іх я б раіла асобна шукаць па лакальных чатах там, дзе вы жывяце. Напрыклад, часта падобныя паслугі аказваюць квір-арганізацыі.
Мяне забаўляюць моманты, калі вы з чалавекам толькі пазнаёміліся і пачынаецца этап актыўнага флірту. Потым узнікае момант, калі трэба ўдакладніць пра хваробы і даведкі. Гэта не заўсёды зручна рабіць, але ніхто ніколі не рэагаваў з негатывам.
Перадрук матэрыялаў CityDog.io магчымы толькі з пісьмовага дазволу рэдакцыі. Падрабязнасці тут.
Фота: Unsplash.com.
