Фільм, прымеркаваны да 125–й гадавіны з дня нараджэння мастака, быў зняты ў 2012 годзе. Рэжысёр Зоя Катовіч і аўтар сцэнарыя Вера Савіна пастараліся не толькі распавесці гісторыю жыцця нашага вялікага суайчынніка, але і паказаць яго бязмежную любоў да роднага горада і людзям, якія яго акружалі.
Здаецца, у сусветнай гісторыі мастацтва няма іншага прыкладу такой бязмежнай усёпаглынальнай любові да свайго роднага горада, увасобленай у прозе, паэзіі і жывапісу.
Лёгка палюбіць і праславіць Парыж, Рым, Пецярбург, Маскву. Але чароўным патокам любові і унікальнай энергіяй пачуццяў, пераадолеўшы законы гравітацыі, мастак абессмяроціў свой маленькі горад у створаным ім бясконцым сінім космасе. Ператварыў местачковых жыхароў у велічэзныя нацыянальныя фігуры і сімвалы, напоўніў звычайныя сюжэты біблейскім гучаннем, звязаў імгненне з вечнасцю. Стварыў чароўны горад Віцебск. Вечны горад Віцебск. Вечны, як Ерусалім.
Свеце Марк Шагал падарыў свой горад, а любімаму гораду – неўміручасць ў сваёй творчасці.
У фільме "Марк Шагал. Нерэальная рэальнасць" выкарыстаны ўспаміны мастака і яго вечнай музы – Бэлы Шагал (Розэнфельд), архіўныя фатаграфіі, рэпрадукцыі работ Марка Шагала, біяграфічныя даныя. Пераломныя гістарычныя падзеі ХХ стагоддзя ў фільме прадстаўлены кінахронікай таго часу.
Асноўным месцам здымак сталі родныя і любімыя Маркам горада – Віцебск і Лёзна. І цяжка паверыць, што на працягу ўсяго жыцця вялікага мастака яго любоў да іх заставалася нераздзеленай і неўзаемнай. Горад адносіўся да яго, хутчэй, як да "блуднага сына". Але мы ж ведаем, што каханне сапраўды творыць цуды.
І прыйшоў час, калі дзень нараджэння майстра стаў традыцыйным гарадскім святам. Яркім, вясёлым, радасным. Пасля доўгіх гадоў забыцця і адрыньвання, імя мастака зноў вярнулася на радзіму. Цяпер ужо назаўсёды.
Аўтары фільма шчыра спадзяюцца, што гледачы не толькі змогуць атрымаць праўдзівую асалоду ад прагляду фільма, але і напоўняцца любоўю і цеплынёй кожны да свайго горада, сваёй малай Радзіме.
Фото: desarthe.com